Over de auteur

Ik had nooit gepland om therapeut te worden. Sterker nog, lange tijd wist ik niet eens wat ik met mezelf aan moest. Mijn dagen waren stil van buiten, maar luid van binnen. Steeds opnieuw speelde ik gesprekken af die niemand anders nog hoorde. Ik bleef nadenken over wat ik anders had kunnen zeggen. Wat ik had verpest. Wie ik pijn had gedaan – en waarom ik het maar niet kon vergeven. Niet aan mezelf, en ook niet aan anderen.

Ik probeerde alles. Meditaties, boeken, affirmaties, sessies bij allerlei experts. Maar telkens voelde ik: dit raakt niet de kern. Niet de echte diepte van wat mij van binnen kapotmaakt. Alles voelde óf te afstandelijk, óf juist te oppervlakkig. Dus begon ik op een andere manier te zoeken.

Ik begon te schrijven. Te luisteren naar mijn eigen gedachten. Op te merken wat mij werkelijk triggert. En vooral – ik begon eerlijk te zijn tegen mezelf. Ik stopte met doen alsof “het goed ging”. En juist in die eerlijkheid vond ik kleine momenten van verlichting. Vonkjes van inzicht. En beetje bij beetje… rust.

Wat ik leerde over mezelf, ben ik later gaan delen met anderen. Mensen kwamen met hun eigen verhalen – pijnlijk, zwaar, rauw. En ik zag iets wat telkens terugkwam: onder al die pijn zat vaak hetzelfde gevoel. Het gevoel dat we niet goed genoeg zijn. Dat we hebben gefaald. Dat we geen rust verdienen zolang we het niet “hebben goedgemaakt”.

In die gesprekken, sessies en stille momenten met cliënten ontstond een methode. Een benadering die je terugbrengt – niet naar het verleden, maar naar jezelf. Naar je ademhaling. Naar aanvaarding. Geen theorie. Geen truc. Geen “reparatie”. Maar een weg terug naar wie je bent.

Daarom heb ik Laat los wat je kapotmaakt geschreven. Omdat ik weet hoe het voelt om gevangen te zitten in je eigen hoofd. Om te willen vergeten, maar niet te kunnen stoppen met herinneren. En ik weet ook: echte verlichting is mogelijk. Niet met één magisch moment, maar stap voor stap. Zacht. Zonder druk. Menselijk.